...その夕方雨が降った

...その夕方雨が降った
満月の中に私は
足を入れて見た...

濡れたウサギが
木を探す
風はもっと強くなる

光の先に闇
闇の始まりは光
この世は、なんと無邪気なんだろう

雨を待った
春の日のように
私の思いが落ち着かない

手を開いて
時を待った
時は顔を見せてくれなかった

私の心には
全てが入る
しかし、自分だけが入れない

Translated by Zaya Mend-Ooyo

ЭРДЭНЭЦОГТЫН ЯРУУ НАЙРГИЙН ОГТОРГУЙ

    Яруу найрагч шүлгэндээ ямагт дүүлэн нисч байдаг нь түүний сэтгэлгээний даль жигүүртэй холбоотой. Т.Эрдэнэцогт өөрийн яруу найргийн орчих орон зайг “Сэтгэлийн огторгуй” хэмээн нэрлэжээ. Түүний сэтгэлийн огторгуйд он цаг урсаж, эрх чөлөө дүүлж, хүлэг морьд давхилдаж, цаст уул суваргалж, од түгж, сар гэрэлтэнэ. Бас намрын хяруу жиндүүлж, цэцэг гандаж, сэтгэл гундана. Мөнх бусыг санагалзана. Тэгснээ бурхан Богдост тахил өргөж, хаан төрийн цагаан сүлдийг цэнгүүлнэ. Найрагч бээр сэтгэлийнхээ огторгуйд ийнхүү үй олон од эрхэс гэрэлтүүлнэ. Энэ нь Эрдэнэцогтын өөрийнх нь нэрлэснээр “Жаргалын хүрд эргүүлэхүй” юм. “Сэтгэлийн огторгуй” ном бүхэлдээ яруу найрагчийн сэтгэлийн үй түмэн долгис, бодлын зуу зуун шувууд, гуниглал эмзэглэл, хайрлал наманчлалын нислэг ажгуу. Яруу найрагч болгонд дотоод ертөнцийн дүр төрх буй бөгөөд Эрдэнэцогтын сэтгэлийн огторгуй бол их олон өнгөтэй, өндөр нам долгионтой өвөрмөц орон зайг илэрхийлэх ажээ.

    Яруу найрагч Г. Эрдэнэцогтын “Цав цагаан, цэв цэнхэр” /1998/ анхны шүлгийн түүвэр,